((کالموت فی حیاتکم مقهورین و الحیوه فی موتکم قاهرین))
یعنی مرگ در آنگونه زندگی‌است که شما مغلوب باشید و زندگی در آن مرگی است که غایب باشید.
راه خود را تشخیص و آن را نصب العین خود قرار داده و با انتخاب این خط و راه و پیمودن آن در صف پیکارگران راه حق قدم برداشته و تا قطره‌ای خون در بدن دارم با ملحدان و بعثیان کافر و جنایتکاران شرق و غرب مبارزه بی امان خود را ادامه می‌دهم زیرا خداوند می‌فرماید کسانی را که در صفوف متحد و فشرده در راهش پیکار می‌کند دوست دارد و بعد از شهادت برای آنها روزی قرار داده است و جزء زندگانی محسوب می‌شوند.
ولاتحسن الذین قتلو فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون
این راه من بود و من به شتاب می‌روم.
پدرم. افتخار بر تو که کارگری و زحمت کشی چنین زندگی را تقدیم اسلام عزیز و انقلاب و امام نمودی.
مادرم. از تو می‌خواهم بعد از شهادت من مانند کوه مقاوم و در مقابل روبه صفتان و دیو سیرتان و منافقین مویه و زاری نکنی و موی پریشان ننمائی زیرا فرزند تو در راه اعلای اسلام عزیز و افتخار و سربلندی برای کشور شهید و این فرصتی است بس گرانبها که نصیب هر کس نمی‌شود.
همسرم. از تو می‌خواهم با بردباری و صبر و شکیبایی بر مصائب با تدبیر غلبه‌یابی و فرزندان خردسالم را با الفبای انقلاب آشناسازی و درس رشادت و سربازی در راه اسلام عزیز را به آنها بیاموزی و آنان را مسلمان و پیرو قرآن بارآوری و از همه شما می‌خواهم امام را دعا کنید و او را تنها نگذارید گوش به فرمان او بوده وحدت کلمه را حفظ کنید.
روحانیت را فراموش نکنید و به همسایه‌ها محبت و نیکی نمائید شهدا و هدف آنها را همواره از یاد مبرید گوش به یاوه گوئی‌های منافقان و بیگانگان ندهید سربازان اسلام را تشویق و معلولین را دلداری دهید همواره به یاد خدا باشید و در پایان از شما می‌خواهم از جای من از همه اهل فامیل و آشنایان حلالیت طلبید خداحافظی می‌نمایم ضمناً از مال دنیا چیزی به کسی بدهکار یا کسی به من حقیر بدهکار نمی‌باشد.
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته