به گزارش اقتدار لرستان ،بعد از گذراندن زنگ های سخت ریاضی ، زبان و … نوبت به زنگ هنر که می رسید انگار همه خستگی زنگ های قبل از تنمان بیرون می‌رفت و همه همکلاسی هایم شوق و اشتیاق را به خوبی منتقل می کردند و با لبخند دفتر نقاشی های ۴۰ برگمان را بیرون می آوردیم ،معلم پای تخته با گچ شروع به طراحی میکرد و از ما میخواست که با دقت طرح را روی دفترهایمان بکشیم ، طوری با همه ما مچ شده بود که انگار نه معلم بلکه یکی از همکلاسی ها و هم بازی های ما بود و مدام دغدغه های بچگانه ما را جویا می شد و به دغدغه های ما میخندید .

بیاد دارم آن روز یکی از دغدغه همه ما الفبای زبان انگلیسی بود که نتوانسته بودیم حفظ کنیم ، استرس پرسش معلم زبان را داشتیم که این دغدغه را با معلم هنر در میان گذاشتیم او نیز با لبخند همیشگی بین همکلاسی ها در میز آخر نشست و شروع کرد با انگشتانش بر روی نیمکت ضربه های ملایم و ریتمی زدن و الفبای زبان انگلیسی را با صدای زیبا و ریتمی قشنگ می خواند و کم کم از همه ما خواست با او هم صدا شویم وقتی به خود آمدیم همه ما بدون کوچکترین مکث با معلم هنر همصدا و هم ریتم شده بودیم و انگار الفبای انگلیسی را از مدتها قبل در حافظه داشتیم و به زبان می آوردیم.

آن روز بیاد ماندنی باعث شد جلسه بعد سر کلاس زبان هیچکدام از ما استرس نداشته باشیم و حتی در گفتن الفبای انگلیسی از هم پیشی بگیریم ،و آن روز شیرین کلاس زبان خود را مرهون تلاش و تعهد معلم هنر خود دانستیم.

جدا از آن روز شیرین،معلم هنر خوش ذوق ما هدیه مادام العمری به ما داد ،آن روزها بعد از طراحی ۱۵ دقیقه آخر زنگ را به عادت همیشگی بین ما دانش آموزها می نشست و شروع می کرد به خواندن آیت الکرسی و از ما می خواست با او تکرار کنیم دیری نپایید که همه ما آیت الکرسی را حفظ کرده بودیم و بعد از آن، هر زمان وارد کلاس می شد قبل از شروع طراحی همه با هم یک صدا و آرام آیت الکرسی را زمزمه می کردیم .

آن روزها ما ربط بین کلاس هنر و خواندن آیات قرآنی را درک نمی کردیم و بیشتر عشق و علاقه ای که به معلم هنر خود داشتیم باعث شد با او همصدا بشویم.

حال حدود بیست و چند سالی از آن زمان می گذرد اما من به عادت و اعتقادی که دارم هر روز صبح که از خانه بیرون میروم ابتدا آیت الکرسی را زیر لب با خود زمزمه می کنم و برای سلامتی و تندرستی معلمی که درس عشق و تعهد و انسان دوستی را از آن یاد گرفته بودم صلوات میفرستم .

درود بر شرف معلمانی که با هنر خود درس انسانیت و عشق را می آموزند و سالیان سال دانش آموزان از هنر آموخته آنها بهره میبرند

به قلم :سمیرا حسن زاده مقدم